مقاله تخت سلیمان

مقاله تخت سلیمان

بخشهایی از متن:

مقدمه
در زمان ساسانیان ایرانیان سه آتشگاه بزرگ و برجسته داشتند. نام آتش‌هایی که در این آتشگاه‌ها نگهداری می‌شد یکی بُرزین مهر به معنای آتش عشق والا و ویژه برزیگران بود که در نزدیکی نیشابور خراسان جای داشت. دیگری فَربغ بود به معنای آتش فرّ ایزدی که در کاریان فارس و ویژه موبدان و بلندپایگان بود و سومی گُشَسب که در تکاب آذربایجان قرار داشت. آتشگاه آذرگشسب ویژه ارتشیان بود و در شهر و محلی بنام شیز یا گَنجَک بر روی کوه اَسنَوند قرار داشت. آذرگشسب به معنای آتش اسب نر است که برپایه افسانه‌های ایرانی سبب نامیدن آن این بوده که کیخسرو بهنگام گشودن بهمن دژ در نیمروز با تیرگی شبانه که دیوان با جادوی خود پدید آوردند روبرو شد. آنگاه آتشی بر یال اسب وی فرود آمد و جهان را دیگر باره روشن کرد و کیخسرو پس از پیروزی و گشودن بهمن دژ، به پاس این یاوری اهورایی، آتش فرودآمده را در آنجا بنشاند و آن آتش و جایگاه به نام آتش اسب نر (گشسب یا گشنسب) نامور گشت.
این محل را هم اکنون با نام تخت سلیمان مینامند.

...

شیز شهری باستانی با جمعیتی در حدود ده الی بیست هزار نفر جمعیت داشته و در دوره هخامنشیان ساخته شده و اوج شکوفایی این شهر به دوره ساسانیان بر میگرد بعد ها این شهر به دلایل نامعلوم که گفته میشود شاید در اثر آتشفشان کوه آتشفشانی که در کنار این شهر قرار داشته یا زلزله از بین رفته ولی علت اصلی هنوز معلوم نیست از بین رفته و اینک هیچ اثری از این شهر به غیر از آتشکده این شهر به نام آذرگشنسب ( که بیشتر به تخت سلیمان مشهور است) باقی نمانده .تاریخ ایجاد این آتشکده به سه هزار و هفتصد سال قبل باز می گردد.کل وسعت محوطه آتشکده 12 هکتار میباشد. و آتشکده ساسانی آذر گشنسب از زمان حکومت ایلخانیان به بعد « تخت سلیمان » نام گرفت.

در زمان ساسانیان سه آتشکده بزرگ در ایران وجود داشته که مورد تقدس زرتشتیان بوده این آتشکده به ترتیب برای شاهان و شهریاران ، روحانیون ، فرمانده هان بوده و آتشکده های که شاهان و شهریاران در آنجا به عبادت می پرداختند آذرگشنسب (تخت سلیمان) نام داشته . هم اکنون هم زرتشتیان هر سال در روز خاصی مراسم باشکوهی در آن برگزار می کنند